"Comenta'ns el teu record": el record de la Teresa (Tosca)

"Va tornar a casa amb la mirada il•luminada per la victòria"

El record de la Tosca

Sapevo di poter contare anche con il ricordo di Tosca, l'altra amica di nome Teresa, Villazonista nell'anima, Dominguista nel cuore, ma catalana, e culé, nel sangue, come Josep Carreras. Come leggerete qui di seguito, sa fare perfettamente gli onori di casa. Gràcies Teresa!!!

Va passar durant una funció de Fedora. El Liceu, el seu Liceu, el va rebre amb un aplaudiment emocionat i càlid quan en Plàcido va anunciar la seva presència. La seva aparició ens va agafar de sorpresa. Havia anat al teatre, al seu teatre. Era el primer lloc on volia anar tant aviat com va tenir forces suficients. Havia de començar una nova etapa, deixar enrere els pitjors moments de la seva lluita y saludar la vida amb optimisme i renovada energia i havia de fer-ho des d’allà, des d’aquell escenari on es va donar a conèixer al món per deixar constància de que només havia estat un punt i a part.
No li va caldre obrir la boca, no feia cap falta. Tenir-lo allà era més bonic que qualsevol de les notes que ens hagués pogut regalar.
Va arribar d’un llarg i dolorós viatge. Va tornar a casa amb les marques de la lluita en el seu pàl•lid rostre però amb la mirada il•luminada per la victòria.

Havia tornat guanyador! Havia tornat a casa!


CASTELLANO
Pasó durante una función de Fedora. El Liceo, su Liceo, lo recibió con un aplauso emocionado y cálido cuando Plácido anunció su presencia. Su aparición nos cogió de sorpresa. Había ido al teatro, a su teatro. Era el primer lugar donde quería ir tan pronto como tuvo fuerzas suficientes. Tenía que empezar una nueva etapa, dejar atrás los peores momentos de su lucha y saludar a la vida con optimismo y renovada energía y tenía que hacerlo desde allí, desde ese escenario donde se dio a conocer al mundo por dejar constancia de que sólo había sido un punto y aparte.
No necesitó abrir la boca, no hacía ninguna falta. Tenerlo allí era más bonito que cualquiera de las notas que nos hubiera podido regalar.
Llegó de un largo y doloroso viaje. Volvió a casa con las marcas de la lucha en su pálido rostro pero con la mirada iluminada por la victoria.
Había vuelto ganador! Había vuelto a casa!

ITALIANO
Accadde durante una rappresentazione di Fedora. Il Liceo, il suo Liceo, l'ha accolto con un applauso caloroso ed emozionato quando Plácido ha annunciato la sua presenza. La sua apparizione ci colse di sorpresa. Era andato a teatro, il suo teatro. Era il primo posto cui voleva andare al più presto non appena avesse avuto forze sufficienti. Aveva dovuto iniziare una nuova fase, lasciando dietro di sé i peggiori momenti della sua lotta e salutare la vita con ottimismo e rinnovate energie, e ha dovuto fare da lì, da quel palco in cui egli fatto conoscere, e far capire che non era nient'altro che un "punto, a capo".
Non ci fu bisogno di aprire bocca, non fu necessario. Averlo lì era più bello di qualsiasi delle note che ci poteva cantare. Era reduce di un viaggio lungo e doloroso. Era tornato a casa con segni di lotta sul suo pallido viso, ma i suoi occhi brillavano in segno di vittoria. 
Era tornato un vincitore! Era tornato casa!
ENGLISH
It happened during a performance of Fedora. The Liceo, his Liceo welcomed him with a warm applause and excitement when Plácido announced his presence. His appearance caught us by surprise. He had come to the theater, his theater. It was the first place he wanted go as soon as he had sufficient forces. He had to start a new phase, leaving behind the worst moments of his struggle and welcome healthy life with optimism and renewed energy, and he had to do from there, from that stage where he made ​​himself known, and make it clear that it was nothing more than a "full stop. Capital letter. "
There was no need to open his mouth, it was not necessary. Having him there was more beautiful than any of the notes that we could sing. He was back of a long and painful trip. He had come back home with signs of a struggle on his pale face, but his eyes glittered in triumph.
He was back as a winner! He was back home!

Comments

  1. Non posso evitare l'emozione intensa ogni volta que vedo quel video o ricordo l'emozione davanti il sipario, ancora con i segni evidenti de la chemioterapia, ma con il viso illuminato per la gioia di ritrovare il suo pubblico, della sua città e ovviamente del suo teatro.
    Sensa dubbio, un momento decisivamente indimenticabili della mia vita operistica, curioso sopratutto perché in quel instante la musica non ero protagonista, ma invece era l'artista e sopratutto l'uomo felice e vincitore di une della prova piú difficile della sua vita, chi ringraziava il caluroso e sicero supporto durante la malatia.
    Una serata ed un momento mágico

    ReplyDelete

Post a Comment

Recent comments